जेकबिन राजवटीतील सर्वात क्रांतिकारक सामाजिक सुधारणांपैकी एक म्हणजे फ्रेंच वसाहतींमध्ये गुलामगिरीचे उच्चाटन. कॅरिबियनमधील वसाहती – मार्टिनिक, ग्वाडलूप आणि सॅन डोमिंगो – तंबाखू, इंडिगो, साखर आणि कॉफी यासारख्या वस्तूंचे महत्त्वपूर्ण पुरवठा करणारे होते. परंतु युरोपियन लोकांना दूर जाऊन दूरदूर आणि अपरिचित देशांमध्ये काम करण्यास अनिच्छेचा अर्थ म्हणजे वृक्षारोपणांवर श्रमांची कमतरता. म्हणून युरोप, आफ्रिका आणि अमेरिका यांच्यात त्रिकोणी गुलाम व्यापाराने याची पूर्तता केली. सतराव्या शतकात गुलाम व्यापार सुरू झाला .. फ्रेंच व्यापारी बोर्डेक्स किंवा नॅन्टेसच्या बंदरातून आफ्रिकन किना to ्यापर्यंत गेले, जिथे त्यांनी स्थानिक सरदारांकडून गुलाम विकत घेतले. ब्रांडेड आणि शॅकल केलेले, गुलाम अटलांटिक ओलांडून कॅरिबियनपर्यंतच्या तीन महिन्यांच्या लांबीच्या प्रवासासाठी जहाजांमध्ये घट्ट पॅक केले गेले. तेथे ते वृक्षारोपण मालकांना विकले गेले. गुलाम कामगारांच्या शोषणामुळे साखर, कॉफी आणि इंडिगोसाठी युरोपियन बाजारपेठेतील वाढती मागणी पूर्ण करणे शक्य झाले. बोर्डेक्स आणि नॅन्टेससारख्या बंदरातील शहरे त्यांच्या आर्थिक समृद्धीची भरभराट गुलाम व्यापारावर आहेत.
अठराव्या शतकात फ्रान्समध्ये गुलामगिरीबद्दल थोडी टीका झाली नाही. नॅशनल असेंब्लीने वसाहतींमधील सर्व फ्रेंच विषयांवर मनुष्याच्या हक्कांचा विस्तार करावा की नाही याबद्दल दीर्घ वादविवाद केले. परंतु गुलाम व्यापारावर ज्यांच्या आयएनसीने प्रवेश केला त्या व्यावसायिकाच्या विरोधाच्या भीतीने हे कोणतेही कायदे पार पाडले नाही. हे अखेरीस हे अधिवेशन होते जे 1794 मध्ये फ्रेंच परदेशी मालमत्तेत सर्व गुलामांना मुक्त करण्यासाठी कायदे केले गेले. तथापि, हा एक अल्प-मुदतीचा उपाय ठरला: दहा वर्षांनंतर, नेपोलियनने गुलामगिरीचा पुनर्विचार केला. वृक्षारोपण मालकांना त्यांचे स्वातंत्र्य समजले की त्यांच्या आर्थिक हितसंबंधांबद्दल, आफ्रिकन निग्रोला गुलाम बनविण्याच्या अधिकाराचा समावेश आहे. शेवटी फ्रेंच कोलनमध्ये गुलामगिरी संपुष्टात आली. 1848 मध्ये.
Language: Marathi
Science, MCQs