16 व्या शतकाचे राजकारण बिनशर्त राजाच्या हाती केंद्रित होते. मध्ययुगीन सामंत संपुष्टात आले आणि त्या जागी एका शक्तिशाली राष्ट्रीय राजशाहीने बदलले. मध्य युगात, नोबल आणि सरंजामशाही प्रभु प्रभावी राजकीय शक्ती होते कारण त्यांच्यात लष्करी शक्ती बांधण्याची शक्ती होती. म्हणूनच, या पद्धतीने समकालीन राज्यकर्त्यांना कमकुवत केले कारण राज्यकर्त्यांना सुरक्षिततेत सरंजामशाही सैन्यावर अवलंबून रहावे लागले. परंतु तोफा आणि दारूगोळाच्या शोधामुळे सरंजामशाही नेत्यांची ताकद कमी झाली आणि त्यांची राजकीय शक्ती कमी झाली. आधुनिक युगाच्या सुरूवातीस, सरंजामशाही पद्धती संपुष्टात आल्या आणि राजा आणि पुजारीचे महत्त्व व शक्ती वाढली. गन गनमनने राजाची शक्ती वाढविली. राजाने सशस्त्र सैन्य दलाच्या सैन्याने मजबूत मध्यवर्ती राष्ट्रीय हुकूमशाही सरकार स्थापन केले. म्हणूनच, राजशाहीच्या उदयास प्रोत्साहित केले गेले तसेच राष्ट्रवादी आदर्शांनाही बढती दिली गेली. मध्यम युगात, सर्वत्र ख्रिश्चन धर्माने लोकांचे नेतृत्व केले. शिवाय, वर्ग मेमरी आणि स्थानिक हितसंबंधांमुळे राष्ट्रवादाच्या वाढीस अडथळा निर्माण झाला. तथापि, सरंजामशाहीच्या पडझडीमुळे एकीकडे एक शक्तिशाली राजशाही वाढली आणि दुसरीकडे लोकांचे महत्त्व. वर्गाच्या हिताच्या विपरीत, सामान्य लोक एकत्रित झाले आणि यामुळे राष्ट्रीय सामान्य गाळ ही संकल्पना विलीन झाली आणि ती राष्ट्रीय हितसंबंध बनली. नॅशनल ओरीकर या संकल्पनेने राष्ट्रीय सार्वभौम राज्याच्या आदर्शांना जन्म दिला. युरोपमधील दोन नेत्यांच्या ख्रिश्चन किंगडमने आपले अस्तित्व गमावले आणि स्वतंत्र राष्ट्रीय समाज निर्माण केला. राजकारण आंतरराष्ट्रीय बनले आणि सरकारांच्या प्रतिस्पर्ध्याने शक्ती समानतेच्या धोरणाचा पाया घातला.

Language -(Marathi)